Ailede BABA olabilmek..!

Bir erkek, halk anlayışına göre aile reisidir ancak, her türlü fedakârlığı da babadan beklemek en büyük haksızlıktır.

Çoğumuza göre Türkiye’deki baba profilini görmek için kadınımızın ve çocuklarımızın ruh hallerini çok güzel analiz etmemiz lazım, bir anlamda ruh hallerini gözlemek yeterlidir.

Ürkek, sürekli savunma modunda, güçsüzlüğe gelemeyen, hayat mücadelesini kaybetmiş, öz güvenini yitirmiş, her an ezilecek kaygısı içinde tedirginliğini atlatamamış olan kişiler bizim aile bireylerimiz ise, işte bu noktada görev sadece babanın değil, ailenin sırtında olmalıdır.
Bugün, bu ruh haline sahip olan babalar dikkat çekmek isterim..

Evlatlar, Sorunlarını babalarına aktaramıyorlarsa, ya da umursamanın, bir faydasını göremiyorsa, bu tamamen aile bağlarının kopukluğundan kaynaklanmaktadır. Bu noktada konuların aksi yönü ile üzerine gidilmesi ileride büyük zararlar verebilir. Onun içindir ki, aile içi ilişkilere çok önem vermeli ve zaman geçmeden mutlu olabilmenin çareleri araştırılmalıdır.

Kötü yollara, (MADDE BAĞIMLILIĞI – VS gibi) düşen evlatlarının arkalarında durmayan babalar çok sonra acılara katlanmak zorunda kalırlar. Babadan ve aileden göremediği sevgiyi ve desteği başkalarından görüyorlar ve daha sonraları hayatın acımasız çarkına kapılıp, dönüşü çok zor olan bir yaşam mücadelesine başlıyorlar.  Kurtulan kurtuluyor, çarkın içindeki dişlilerden kendilerini kurtaramayanlar da, yem olup gidiyorlar.
Dünün çocukları yani babalar, evlatlarına bağımlı, her istediğini yapan, adeta çocukluğunun intikamını alırcasına çocuk odaklı olan anneler/babalar durumundadırlar.

Sorumluluğunun farkında olamayan anne ve babalar. “Ben yaşamadım sen yaşa” felsefesi ile çocuklarını uçuruma attıklarının farkında değillerse, yaşanan olumsuzlukları çocuklarında değil, kendilerinde aramalıdırlar.

Sevgili anne ve babalar:

Çocuklarımız, bugün senden alamadığı sevgiyi, yarın gıdım gıdım veren birinin peşinden koşarak almaya çalışacak.
Sonuçta Baba sevgisi görmemiş her çocuk yetimdir..

Gelin hep birlikte el ele verelim.

Netice olarak, çocuklarımızı genç yaşlarında YETİM BIRAKMAYALIM.