Hayatın gerçekleri..!

Dün olduğu gibi, bu gün de, yarın da, herkes 2 lokma ekmeğinin peşinde koşacak ama dengesizlikler hep devam edecek.

Bundan sora da hep böyle olacak. Değiştiremezsiniz bu hayat gerçeğini.

Zengin kişi servetimi nasıl büyütebilirim, paramı nasıl çoğaltıp, çocuklarımı, torunlarımı kolejlerde, Avrupa’da, Amerika’da en itibarlı okullarda nasıl okutabilirim hesapları içindedir.

Orta halli kişi, daha yalın düşünüp, biraz da imkanlarını zorlayarak çocuklarına mütevazi bir ortam hazırlama gayreti içindedir. İmkânları torunlarına kadar uzanmayabilir.

Gariban kişi, karnını bu gün doyurmaya çalışır, yarın için ALLAH KERİM der. Kendisi ve ailesi için bu gün vardır. Çocuklarının gittikleri yere kadar gitmesini ister ama eldeki imkânsızlıkları çocuklarını genç yaşta tamircinin yanına meslek öğrenmesi için vermeye zorlar onu.

Bu bir hayat gerçeğidir ve % 85 de, 2. nci, hatta 3.ncü dünya devletlerinin her bir noktasında tam isabettir, çünkü araştırmaların karşılığı budur.

Yoldaki adama, parktaki kadına, sokaktaki esnafa soruyorum HAYIR BU BÖYLE DEĞİL diyen çıkmadı bu saate kadar.

Bazı istisnaların dışında, aksini düşünenin de çıkacağını zannetmiyorum.

Bu gerçeklerin dışında % 15 istisnalar olabilir diye, % 85 de karar kılmıştık ya, gelin ben sizi bir gerçekle daha karşılaştırayım.

Bir gün Kaleiçinde tek başıma geziyorum.

Kesik minare çevresinde, bir şey dikkatimi çekti ve buna dikkatlice bakarken, bir bayanın, BEYEFENDİ YILLARDIR AYNI YERDE DURAN TAŞ ÇOK MU DİKKATİNİZİ ÇEKTİ sözüyle kendime geldim.

Esprili sözleriyle karşımda duran, devamlı gülen mavi gözlü güzel bayan YABANCISINIZ GALİBA, SİZE BİR ÇAY İKRAM EDEBİLİR MİYİM.? Dediği zaman o bayana tatlı bir tebessümle cevap vermek geldi içimden. Bu bir anda EVET demekti ama inanın o an dilim bağlandı adeta.

Ben de tatlı bir espri ile çay içmektense gözlerinizi seyretmek isterim diyerek cevap verdim.

Dünyalar güzeli Mavi gözlü güzel bayan nereden bilecekti ki, adını taşıdığım dedelerimin Kaleiçinde konaklarının olduğunu.

Nereden bilecekti ki, o baktığım taşın üzerindeki taşın 60 sene önce bir arabanın üzerine kayarak düşüp, bir çocuğun ölümüne neden olduğunu.

Nereden bilecekti ki, bundan 60 sene önce kesik minarenin içinde arkadaşlarımla top oynadığımı, yenildiğimiz zaman gazoz ısmarladığımızı, yenince börek yediğimizi.

Nereden bilecekti ki, top oynadığımız yerin hemen yanı başındaki evin Sahibi Selahattin amcadan çok ses çıkarıyoruz diye sopayla kovalandığımızı.

Ben geçmişi gözümün önünde geçirirken tanıştığım bayanın davetini kabul ederek tavşankanı çayımı yudumladım.

Bu zaman içinde sohbete daldık, geçmişleri konuşurken, çay içtiğim mekânın kızına ait olduğunu ve kendisinin de hem torunlarına, hem de kızının işletmesine yardımcı olduğunu söylediği zaman, yazımın başında bahsettiğim gibi, bir an HERKESİN EKMEĞİNİ NASIL KAZANDIĞI geldi aklıma.

Çay içtiğimiz mekân, nezih bir aile yeri, akşamları fasıl da varmış ve herkesi de almıyorlarmış bu mekâna.

NEDEN..? diye sorduğum zaman, net bir şekilde, PARAMIZIN ÇOKLUĞUNDAN DEĞİL, BİZİ TERCİH EDEREK DEVAMLI GELEN MÜŞTERİLERİMİZ VAR, RAHATSIZ EDİLMEMELERİ İÇİN dedi.

Şimdi soruyorum sizlere.?

Topluma temiz ve tercih edilir bir mekân sunmak isteyen ve fedakârlıkta bulunarak torunlarına da bakmak için zaman ayıran bu mavi gözlü güzel bayan sizce hangi sınıfa aittir.?

Akşama kadar kızına yardımcı olan, sabaha kadar torunlarına bakan mavi gözlü Handan hanım, ayakkabı boyacısı Mehmet kardeşim, günlük temizliğe giden Fatma bacım, çocuğunun üniversite taksitini ödeyebilmek için pazarlarda defter kalem satıp, emekliliğinin tadını çıkaramayan emekli Şevki kardeşim sizlerin yeriniz hep gönüllerimizde.

İnsanları yücelten sıfatları olmamalı, bir gün gelir sıfatta sıfırlanabilir ama alın terinin değdiği yerlerde bereketlenir.

Ayrıca alın terinin emeği teşekkürlerle ödenmez.

Değerli dostlarım, hepinizi çok ama çok seviyorum.

Sizler her türlü güzelliğe layıksınız.

Allah sağlık, sıhhatten ayırmasın, herkesin ekmeğini yağlı etsin inşallah.