HÜZNÜN..!

Ne kadar hüznün varsa yüklenmişsin gözlerine Düşünüp duruyorsun elin çenende Belli ki sevdiklerin çok uzaklarda Hatta kimileri ahirette gibi Bakışların yere öyle dalmış ki Sanki kaç kez toprağa batıp çıkmışsın Çok yorgunsun çok Onca emeğe ellerin bomboş Umutsuzsun belki de benden daha çok Hayat insanı dövüyor gözlerinin altı mor Eski duvarlar gibisin Çok yıkılmışlıkların var Belki de hepimizden daha çok Acının yangınında yağmursuz kalmışsın Akmayı kesmiş göz pınarların Dudakların kayıp mı kayıp Yok mu yanaklarını ıslatacağın torunların Belli ki yalnızların yalnızısın Bir dağ başında kulübe gibi Saçlarından beyaz ırmaklar akıyor Sessizliğinde yanık türküler Fotoğrafın da bile hasret kokuyor Gurbetler içinde yanıp tütmüşsün Öksüzlüğünde terkedilmişlikler cirit atıyor Ta kalbinden yara almışsın Avucunda kırmızı ağıtların izi Yüzünde kederin çizgileri Buradan da geçiyor terkedilmişliklerin Beklemekten bitap düşmüşsün Yok mu bir Allah’ın kulu gözlerinin içini güldürecek Keşke adresini bilsem Keşke Adresini Bilsem..!