Ömür zaten kısa..!

Dedim ya ömrüm

Vedaları hiç sevmedim ben

Gökyüzünde asılı kalan bakışlarımın içinde

Sessizce yutkundum.

Adımlarımın ardında titrek bir gülüş bıraktım.

Çünkü bazen vuslat için gitmeli insan.

Ben umudumu nefes gibi yaşayacağım yüreğimde.

Dedim ya ömrüm

Vedaları hiç sevmedim ben

Üzülmek yok bilirim….bilirim de…

Acıyor işte can…

Kopuyor şiirlerden heceler

Eksiliyorum hergün azar azar

Dönüp bakıyorum da…

Meğer sensiz ne çok eksikmişim ben

Tamamlandığım her hücremin adı sen….

Şimdi revamı….

Kokuna hasret akşamlara gömülüp

Uykuya firar düşlerde salınmak…

Oysa…Oysa ne çok çekmiştim kokunu içime

Boynumu büktüğüm yerde tükendim işte

Dedim ya ömrüm

Vedaları hiç sevmedin ben

Bakma şimdi sızan şu yaşlarıma

Üzülmüyorum da…sanki biraz özlüyorum

Özlem doruğa çıkınca da söz geçmiyor işte.

Avuçlarıma damlıyor böyle bir bir aşk yudumlarım

Sonra aynaya bakıyorum

Yüzün yüzüme yansıyor

Ağlarken gülmek bu kadar mı yakışır aşka

Ve cok şükür diyorum…çok şükür

Kalbim evi olmuş bir aşk

Kök salıyor tüm benliğimde

Dedim ya ömrüm

Vedaları hiç sevmedim ben.

Hani neydi o söz..?  Nasıldı…?

“Kavuşmak üzere ömrüm”