SENDE YÜREĞİNDE SEVGİYE YER AÇ!

Sevgi denilen tarifsiz duygu, en çok  İnsana yakışır diye düşünenlerdenim, hayata dair paylaşılması gereken yada en çok ihtiyaç duyulan ne varsa sevgiyle besleniyordur,yada can suyunu ondan alıyordur sanırım,

Bir çiçeği, bir hayvanı, bir ağacı, yada her hangi bir eserin yapılış evresini gözümde canlandırdığımda, ne büyük bir özveri, emek, ve fedakarlık istediğini, ama sonucunda nekadar tarifsiz bir hoşluk, ne kadar huzur dolu bir güzelliğe vesile olduğu müthiş bir duygu,

İstanbul gibi bir metropolün ortasında, evimin terasında, üstelik plastik bir kasa içerisine diktiğim 5 adet domates, ve 5 adet biber fidesinin evre evre büyümesini, serpilmesini, sonra küçük küçük domateslerin ve biberlerin oluşmasını, büyümesini, kızarıp olgunlaşmasını ve bunların oluşması adına ilk günden verdiğim emekleri, ve sonucunda aldığım ve kokusunu içime çeke çeke kopardığım ürünlerin bende bıraktığı mutluluğu ve o gururla yüzümde beliren tebessümü, gülümseten o anları hatırladığımda,bunun sadece sevgiye karşılık verilen bir hediyeymiş’çesine olduğunu düşünüyorum.

Hakeza her gün büyük bir mutlulukla sulayıp baktığım, ve terasıma oturduğumda etrafımı çevreleyen ve onlarca renkleriyle güzellik katan, büyüttüğüm rengarenk çiçeklerim içinde aynısı,

Kızımın üniversite yıllarında sokaktan alıp beslediği, ve okul bitiminde kıyamayıp yanında getirdiği, ve o dönemlerde evde hayvan beslemeye karşı katii tutumum sebebiyle  bin naz ve ısrardan sonra kıyamayıp evime kabul ettiğim, ama sonradan bana çok büyük bir sevgi besleyen ve beni ilk günlerdeki tavırlarım nedeninden dolayı, sevgisiyle adeta mahcup eden, ve bu konuda bana çok şey öğreten kedimiz Badem içinde aynı,

Hayatım boyunca samimiyete inanan ve elimden geldiğince bunu yaşamına yansıtmaya çalışan, adeta yaşamımın bir parçası addeden ben, bunun karşılığını hemide bir kedi’den okadar fazlasıyla aldımki inanın tarifi mümkün değil,

Sevginin nefreti yeneceğini düşünen ve savunan biri olarak, son dönemlerde ibretle ve utançla izlediğimiz olayları, okuduğumuz haberleri, insanların kendinden başkasını adeta yok saydığı umursamaz tavırları, canilikleri,nasıl yormak, nereye koymak lazım acaba?

Yol vermedi diye, yol kesip adam bıçaklayanlar, sokakta aç kalmasınlar diye kablarıyla bir kenara bırakılan hayvan yemlerini tekmeleyip devirenler, bizler için gece gündüz demeden can hıraş bir şekilde çalışan binlerce sağlık görevlilerinin cefakar emeklerini adeta yok sayarak umarsızca hareket eden insanlar, kadına el kaldıran hasta ruhlu alçaklar, küçücük bedenlere tacizde bulunan yaşı başı belli sapkınlar,  toplumsal duyarlılığı ve edep denilen ahlaki vasfı göz ardı edip yarı çıplak sokaklarda gezen sözde özgürlük ve özgüven patlaması yaşayan pusulasını şaşırmış asalaklar,  sokakları çöplüğe çeviren saygısızlar, arabasında geceye gündüze aldırış etmeden müziği son ses açıp bencillikte tavan yapan terbiyesizler, falanlar filanlar,

İnanıyorumki sevgiden nasibini alamamış bu ruhsal gudubetler, birazcık hoşgörü, birazcık toplumsal duyarlılık noktasında gözlerini açıp gelişebilseler, etrafa saygı gösterebilseler, kimbilir nekadar güzel bir dünyamız olurdu, küçükken kendilerine gösterilmediği için takıntılı olan bu psikolojik vakalar, ben yandım eller yanmasın mantığından hareketle, başkalarını yakmamanın gerekliliğini ve güzelliğini keşfedebilselerdi keşke,

Büyükler, “Güzel bakan güzel görürmüş” derler, Dileğim  ve temennim odur ki, inşallah güzel bakabilmenin erdemi tüm insanlığı kuşatır, ve üç günlük şu geçici ömrün her saniyesini güzel yaşarız.

Sevgi ve muhabbetle kalınız