Sevmek ve Sevilmek…

İnsan hayatında özelin de dışında, çok önemli ve çok özel günler vardır.

Hatırlamak ve hatırlanmanın elbette yeri çok başkadır, kişi ve kişilerin de bu bağlamda değerleri anlaşılmış olur.

Çin filozofu Konfiçyüz (Sev ki, sevgi göresin) diye ne güzel söylemiş değil mi.?

Hayatımızdaki özel günlerden bahsetmişken, değinmek istediğim bir konu geldi aklıma.

Hani doğum günleri vardır ya.

Hani evlenme yıldönümleri falan vardır ya, elbette diğer günlerden bir farklılık taşır. Sevginin ve beklentinin doruk yaptığı günler olarak anılır ve beklenti içinde olunur.

Bu gibi özel günler, çok kişilerin hayatlarında önemli çizgilerden biri olsa da, bence bir ANNELER günü, bir BABALAR gününün yeri çok başkadır ve çok özeldir diye düşünüyorum.

Her özel gün yılda bir defa kutlansa da, ANNE ve BABA kişilerin her an içindedir.

Ayağımız bir yere çarpsa acıyla birlikte ANAM deriz.

Babasını çok erken yaşlarda kaybetmiş olan ünlü devlet adamı Napolyon bile kendisini babasız olduğu için kurumuş bir ağaca benzetirken, BABAMSIZ BEN ifadesini kullanmış ve çok şeyler anlatmaya çalışmıştır.

Birkaç gün önce BABALAR GÜNÜYDÜ.

Ziyaretler yapıldı,, hayır dualar alındı ve o kişilerde huzur buldu, maneviyat kazandı.

Babasız olan kişiler de buruk bir gün yaşadı.

İnsanın babası hayatta olup da, görüşmemesi ve konuşmaması ne kadar acı bilir misiniz.?

Allah bu karanlık günlere hiçbir evlada yaşatmasın inşallah.

Bir kişiye, baban ile neden görüşmüyorsun diye sorulsa hiçbir şekilde mazeretle cevap verilemez. Kabul edilir bir tarafı olamaz zaten.

Kim ne derse desin, babanın bir mukaddesat ve kim olursa olsun hayatta bir dayanak olduğu bilinciyle hareket etmek gerekir.

Değerli dostlarım;

Kendime göre duygularımı ifade etmeye çalıştığım, ANA ve BABANIN ihmale gelir bir taraflarının olmadığını vurgulamak istedim.

Bütün BABALARIMIZIN BABALAR GÜNÜ KUTLU OLSUN.