Bazen hayatta ulaşamayacağımız kadar yüksekte sandığımız kişileri tanıdıkça eğilemeyeceğimiz kadar alçakta olabiliyor

Yasadığımiz bu hayatta gözümüzde gereksizce ve cok büyüttüğümüz insanlar aslinda hic de sandigimiz kadar büyük olmadiklarini, onlari tanidikca vede birlikte zaman gecirdikce, çok daha güzel anlayabiliyoruz. Bazen bu durumlar bizleri hayal kırıklığına ugratabiliyor,aslındabunlar  bizlerin  en büyük yaptiğimiz  hatalarimizdir. Gözümüzde büyüttüğümüz herşey kendimizde küçük gördüğümüz bir şeyin yansimasidir.

Bizler mutlaka hayatimizin belirli dönemlerinde hayal kirikligina uğramıştır. bunlarin sebeplerini bilmedigimiz icin hayatimizin belirli gidisatlarini cözümleyemeyiz. sebebi ise hayatimizda olan tüm insanlara büyük anlam yüklemektir. Bunlarin en büyük nedeni özgüven eksikligidir. ayrica çokta gereksizdir.Özgüven eksikligi, kendini kabullenmem, küçük görme durumudur.Bazen yanlizliğimizin  bizlere verdigi bosluktan dolayi hic degmeyecek insanlara deger veriyoruz, bas taci yapiyor,gercek dost zannediyoruz.cok yüceltiyoruz,inaniyoruz,İçimizi döküyoruz, iyilikler yapiyoruz.Kendimizi adeta bu tür insanlara bagimli hissediyoruz. Sonrada Büyük hayal kırıklığına uğrayan bizler oluyoruz. En cok ta fedakarlik yaptigimiz insanlar bizi hayal kirikligina ugratabiliyor,, yeri geliyor bunlar arkadaslarimiz ,yakin akrabalarimiz, aile bireylerimiz olabiliyor.Yaptigimiz bunca iyiliklerden sonra kullanilmis duruma düşüyoruz. Bunlarin en büyük nedeni bizlerin asiri fedakar, özgüvensiz ve vicdanli olusumuzdan kaynaklaniyor.Bizler böyle davranmaya devam ettiigimiz sürece insanlar bizlerden daha cok şeyler istemeye devam edecekler  hic önemsemeyecekler ve bizleri değersiz algilayacaklardir. Yaptigimiz bunca fedakarliktan sonra bizler geri cekilmeye başlayınca da kötü insan durumuna düsecegiz.Oysa O

kadar kendimizi zorlayarak yaptigimiz iyiliklerden vazgeçince hemende değersiz ilgisiz insan haline geliyoruz.neden peki hak etmeyenlere  değer veriyoruz? Eğer biz kendimizi sevseydi, kendimizi değerli görüp önceliği kendimize verseydik,gücümüzü farketetseydik, özgüvenli olsaydık, onlarda bize değer vereceklerdi.Yapmayalim arkadaslar! kimseye gereginden fazla deger vermeyelim bizleri oldugu gibi sevsin etrafimizdaki herkes.Biz olduğumuz icin, ben olduğum icin,siz olduğunuz icin, sen olduğun için, beklenti içine girmeden sevelim ,değer verelim insanlara, yoksa tüm beklentiler bizleri cok büyük üzüntülere girmemize neden olabilir.Insanlari giyimiyle kusamiyla yaptiklari isleriyle .doktormus avukatmis mühendismis is adamiymis zengin fakirmis diye siniflandirip  onlara karsi kendimizi kücük durumda görmeyelim.Hepimize yer var bu dünyada, kimse kimseden üstün degildir.,tek cikar yol kendini sev, kendi ışığını al ve yalniz başınada yola devam et. Birileri seni sevsin diyede ugrasma.,sen üzüntülerini tek basina kaldiriyorsan onlarda kaldiracaklar .Hayat size kendini degersiz hissettirecek, insanlarin yaninda vakit gecirmek icin cok kisadir.insanlari gözünüzde büyütmeyin, hayatinizda sürekli kalacak gibi insanlara davranmayin,keske dememek icinde bir yolda siz çizin gidenlere. Basit insanlari gözünüzde büyüterek ,ucuz insanlar  icin pahali bedeller ödemeyin.Hayat cok güzel ve kisa  yasayin siz kimseye minnet etmeden de yasayin.kendinize gelin hersey sizdedir .sizde baslar sizde biter hersey. Unutmayalım.

Sevgilerimle Gülten Abacı