BEN HEP BEN OLARAK KALDIM…

Herkes Kadar Pişmanlıklarım Var Hayatta…

Ama Verilemeyecek Bir Hesabım Olmadı Asla…

Vefasız Olanlara Bile Güldüm Ben…

Hatta İçim Kan Ağlarken Bile Kahkahalar Attım…

Çünkü Kendimle Hep Barışıktım… Karşıma Çıkanları Engel Değil Hep Bir Basamak Saydım… Yavaş Yavaş, Yaşaya Yaşaya,

Doya Doya Yol Almaktayım…

Değerini Serbest Kur Yaptım Dostlukların…

Herkese Değerini Belirleme Hakkı Tanıdım…

Ben de Yaşadıklarımla Dostlarımla ve İnadına …

Gülüşlerim le Değer Kazandım…

Yalnız Oldum Çoğu Zaman Ama Yinede…

BEN HEP BEN OLARAK KALDIM…