Bayram denince paylaşmak gelirdi akla, sevgiyi, umudu, şekeri, eti, tatlıyı. Temizlikler yapılır, erkekler sıkılır, evin büyükleri temizlik konusunun çok abartıldığı konusunda hem fikirlerdi, biri birlerine gelinin ya da kızlarını şikayet ederlerdi, biri birlerine sanki vali mi gelecek ne var sanki bu kadar abartılacak diye aralarında konuşurlar, hatta gelinin eşin yüzüne...
Hani olmayacak biriyle kızınızı dualarla evlendirirsininiz de, huzur bulmak için arkasından dualar edersiniz ya, işte bu yazım da, sizlere bazı konulara misaller vererek seslenmek istedim. Kızınız evlendirirken, gözyaşlarınız sel olur akar adeta. Sabaha uyanacağınızı dahi bilemezsiniz, dualar eder, iyi olur der ve mutlu olması için Allaha yalvarırsınız. Bütün bu rahatsızlıklar...
Rahatsızlığım nedeni ile yazamadığım, 23 Nisan gününe ait yazımı bir kaç gün geçmiş de olsa, bu gün yazıyorum. Bu özel gün yaşımız kaç olursa olsun, hepimiz için hatıralarla doludur ve yaşamımızın unutulmazları arasındadır. 23 Nisan çocukluğumdaki bayramlar şimdiki gibi zoraki değildi tüm aileler çocuklarıyla birlikte kutlarındı. Mesela, ilk 23 Nisan...
Güzel ülkemizin talan edilen koyları, cennet gibi Karadeniz’e yapılmak istenen Hee projeleri, en güzel ormanların içinde mermer ocakları, hatta unutulan Ali Ulvi Büyüknohutçu arkadaşımız ve güzel eşi, bizim daha rahat nefes almamız için verdikleri mücadele sonunda katledildiler. Torunlarımıza nasıl bir ülke bırakacağımızı düşünmeden bize bu güzel ülkeyi emanet eden ecdadımıza...